‘’İstiğna yani dünyadan müstağni olmak ona muhtaç olmamak çok önemli bir duruştur. İnsan insana müstağni olmaz. O kibirdir. Ama insan dünyaya, maddeye, dünya hayatına karşı müstağni olmalıdır. Varlık hiyerarşisinde ben maddeden üstünüm. Üstün olan gidip neden altında olana tabi olsun, ona esir olsun? İnsan ancak kendinden daha yüksekte olana tabi olunca özgürleşir ve yükselmeye başlar. Kendinden daha aşağıda olana teslim olan kişi köleleşir ve kendi varlık mertebesini düşürür.’’