Ayrıldığı sevgilisine mektuplar yazan biri çıkıyor karşımıza.
Ama yazarın üslubu o kadar güzel ki. Bir insan çektiği acıyı anlatırken karşısındaki insanın yüzünde bir tebessüm yaratmayı nasıl başarır, okuyunca anlayacaksınız...
Benzetmeler, metaforlar, kitabın içinden çıkan kitaplar ve bölüm sonlarındaki çizimler çok iyi geldi bana.
Çok sevdim çok.
Bence kim olduğumuzu tuttuğumuz değil, tutmadığımız sözler belirliyor...
Dünyanın sonundan başka hiçbir şey, dünyanın sonu değildir.
Zor demiyorsun, kolay sanıyorlar...
