Fatih'in oğlu Cem Sultan, sığındığı Malta Şövalyeleri tarafından Fransa'ya götürüldüğünde, bir Müslümanın ayak basmasının Hristiyan topraklarını kirletip kirletmeyeceği sorgu konusu olabilmiştir. Ama askeri gereksinmeler belirince, Fransa Kralı Osmanlı donanmasının limanlarında kışlamasına, oradan Hristiyanları vurmasına karşı çıkmamış, Türklükle suçlanmasına aldırmadan Alman İmparatoruna karşı ittifaktan bile kaçınmamıştır. Romen (Erdel, Buğdan), Polonya, Macar ve daha önce Bulgar, Sırp hatta Bizans kral ve prensleri taçlarına kavuşmak için Osmanlı desteğini aradıkları gibi, Hristiyanlara karşı Yeniçerilerle yan yana savaşmayı da yadırgamamışlardır. Protestanlık hareketinin bir yandan İslama karşıymış gibi davranırken diğer yandan Papa'ya karşı olduğu sürece onu hoş karşılaması, ikili oyunda doruğa ulaşan Venedik'in sarf ettiği çabalar, bu tek kütleli yapı anlayışını çürüten unsurlar olmuştur. İslam tarafında da, Osmanlı'yı arkadan vurmak Avrupa devletleriyle pazarlığa giren İran'ı, Barbaros'a karşı Almanları destekleyen Tunus Beyi'ni ve daha bir çok örneği ileri sürebiliriz.
Sayfa 19 - Boyut YayınlarıKitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.