Klasik anlatıya göre, adalet cehennemin kapısında duruyor ve kimin içeriye girip kimin dışarıda kalacağına karar veriyordu. İçeriye girmek; acı çekerek gelişmek, macera, dönüşüm, dönüşmüş bir benliğe belli ölçüde cezalandırıldıktan sonra kavuşmak demekti. Bu bakış açısı, cehennemi bambaşka bir yer haline getiriyordu. Sadece bu kadar da değil, adaletin düşündüğümüzden daha karmaşık ve daha hesaplanamaz bir olgu olduğunu ortaya koyan bir perspektifti bu. Halbuki biz adaletin önünde sonunda tecelli edeceğini söylerken, son'un sandığımızdan çok daha uzak ve sandığımızdan çok daha zor tahmin edilebilir bir yer olduğunu unutuyorduk. Adalet kartına göre, rahat içinde yaşayıp gitmek, yolun kenarına devrilmek anlamına gelebilirdi pekala. Cehenneme git, ve bir kere oraya varınca yürümeye devam et, diğer tarafa çıkmak için.
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.