2024'ün ilk romanı aynı zamanda hayatımda okuduğum en güzel ve zor anlatılardan birisi. Aenesin yaratıcısı ve eski Yunandan aldığı mirasla Yunan edebiyatının kurucusu Vegilin ölüme olan yolculuğu işleniyor bu romanda. Tabii ki bu buzdağının görünen yüzü Kitap : Kitlelerin Vahşiliğini devletin halka halkın siyatesete bakışını dünyaya burjuva ve sanatçı bakış açılarından bakııyor ve toplumu bu gözlerle inceliyor. Okuması çok zor çünkü üzerine düşünülmesi ve çıkarım yapılması gereken çok done veriyor size yazar.Ama kesinlikle zorluğu ölçüsünde de keyif verici.Kitap bittiğinde masadan doymuş olarak kalkıyorsunuz.Bir daha kolay kolay böyle güzel bir roman okuyamiyacak olmak beni üzüyor.Didaktik olmayan güzel roman bulmak zor Vergilius halktan kopmuş bir sanatçı şiirlerinde romanın o büyük çağları aşacak destanında gerçek romalıya yani halka dair birşey yok (tıpkı bizim divan şairleri gibi )Romalı halkın gerçekliğini anlatmıyor tıpkı bizim divan sairleri gibi sürekli kahramanları ve buejuvayı övüyor. Kitap aslında 3(ama bence 4) kısımdan oluşuyor Halktan kopmuş ve ölüm döşeğinde bunun pişmanlığı içerisinde yanıp kavruluyor biz de onunla birlikte bilinç akışında yuvarlanıyoruz. Sonra oradan gerçek halkın arasına karışıp Sefalet Sokağında hep uzak kaldıpı halkın arasından (hiç unutamayacağı bir yolculukla geçerek saraya ulaşıyor.biz de Vergliiusun gözleriyle halkın ve burjuvanın sefaletine(aslında gerçeğin safalti demektir bu) şahit oluyoruz. En sonunda da saraya gelip Sezarla buluşuyor burada da diyalektiği kullanarak köklü bir devlet ve sistem eleştirisi yapıyor Broch ama bunu yaparken kötü yazarlar gibi güçlü ve ikna edici bir karakterin karşısına saçma ve köksüz tezlerle çıkıp tartışan iki karakterle yapmak yerine gerçekten mantıklı altı dolu karakterlerle yapıyor iki tarafta hem sezar hem vergil gayet altı dolu ve mantıklı tezler ortaya sürüyorlar. Son kısım da beni hiç çekmeyen vergiliusun iyice bilincinin kapandığı ve alemler arasında dolaştığı kısım bu 4. kısım fazla soyut bir anlatı olduğu için beni pek sarmadı. Sonuç olarak benim de Vergille beraber oradan oraya savrulduğum belkş biraz fazla içinde hissttiğim yorucu ama aynı oranda doyurucu bir okuma yolculuğu oldu okumak isteyen herkese değil ama kitaplar üzerine kafa yormayı sevenlere öneririm efennim(Depresif anlarinizda okumayiniz) Romanda ortaya sürülen tez ve anti tezler düşünceler asla ucuz romanlarda ki gibi eğreti ve kötü propogandif bir şekilde durmuyor.Yazarın düşünceleri sırıtmıyor yazaekulahiniza bagirmiyor yani bu çok önemli bir detay bence. Cannetinin körleşme kitabının daha 'olabilmiş' versiyonu gibi geldi bana.

Vergilius’un ÖlümüHermann Broch · İthaki Yayınları · 2022356 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dostoyevskinin Yancısı