Bir katil önce sevdiklerini öldürür... Bak, meğer ben de bir an için sevmişim kendimi.
Sayfa 20Kitabı okudu
·
378 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Sessizlik oturuyor ensemize, koltuk altımıza, nefes aramıza.. Onunla benim arama. (s.8)
Dünyanın bir hücre olduğunu unutmak için inşaa ettiğimiz hücrede sessizlik perdeler kadar kirlidir oysa. (s.7)
Onu bir çocuk gibi öpmüştüm. Dışarısı soğuk, ölür diye içime sokmuştum. Kaybettim... (s.33)
SON
Ruhumu saran sessizliğe seni nasıl bağışlatacağım
Kalbi olmayan bu bedenin üstünde
Tanınmaz olana dek devam edecek
Bu işkence
(s.66)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.