Nadja biraz oturmamızı istedi Karşımızda bir fıskiyenin suları fışkırarak yükseliyor, Nadja da onun eğimini izliyor gibiydi. "Bunlar senin ve benim düşüncelerimiz. Bak, hepsi nereden yola çıkıyor, nereye kadar yükseliyor ve yeniden yere düştükleri zaman nasıl daha da güzel oluyor. Hemen arkasından da eriyip gidiyorlar, aynı güçle kendilerini toparlıyorlar, ve yeniden şu kesik kesik ileriye atılış, şu düşüş... ve böylece sonsuzluğa dek." "Ama, Nadja çok garip diye bağırdım. Senin varlığını bile bilemeyeceğin, benim de yeni okuduğum bir yapıtta, neredeyse aynı biçimde ifade edilmiş olan bu imgeyi nereden aldın?"
Sayfa 72Kitabı okudu
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.