Tanımazdık belki, vardı, gerekliydi
O kimdi, biz kimiz, nerdeyiz
Dipsiz bir kuyuya iner arardık
Aramaya keserdi her yerimiz
Hazel gider, Cemil gider
Erkekler atları alır giderler
Kadınlar kalırdı kedilerle
Tek gözlü ve ürkek gecelerde
Unutulmuş bir yer olurdu. Aramaz, duvar örerdik.
Gider gider ağlardık.
Sondu.
Yaşlanmıştık.
Biz onu acıdan, sıkıntıdan
Yok oldu yaz boyu birikmiş duvar
Yastık altlarında bir kırmızı bilye
Tutkusunu yalnız taşıyanlar.