Mezarlıktan döner dönmez bir çay demledim kendime, aldım bardağımı çıktım balkona. Baktım baktım baktım hayatıma. Bir yudum aldım çayımdan. İçimden bir şarkı mırıldan... İçimdeki şarkıyı aradım. Taa küçükken söylediğim o şarkıyı. O şarkıyı aradım. İçimde. Tam vaktiydi işte. Bulamadım. Oysa bugün bu balkonda herkes gittikten sonra, bağıra bağıra söyleyecektim şarkımı. Şarkımsa yok olmuş.
Aslında hiç şarkım olmamış. Söylenmemiş bir şarkı sessizlikte kaybolmuş.
O an anladım.
Şarkısı olmayan Ayşe hiç var olmamış.