Şah əsər olduğunu və hər kəsin ən az bir dəfə oxumalı olduğunu inkar etmirəm.Amma bu mənim bir az ürəyim sıxıla-sıxıla oxuduğum bir kitab oldu.Ümumiyyətlə Verter məni çox əsəb edən obraz idi.Adam axmaq olar ama bu qədərdə yoxda.Nə qədər içimdə öz özümə: Tərs olma indi sevirdə gəl empaty qur deyib özümü məcbur etməyə çalışsamda heç cür Verterlə bir empaty qura bilmədim.Əsərdə ən çox sevdiyim şey isə Hötenin Verterlə bərabər fərqli fikirlərə sahib olan obrazlar yaradıb oxucusuna seçim şansı verməsi idi.
Əslində Höte Verterin diliylə öz platonik sevgisi Charlotte Buff-a olan eşqini ifadə edir.Verterin ölümünüdə başqa bir dostunun evli qadına aşiq olub özünü öldürdüyündən götürüldüyü deyilir.
Hər kitabın öz oxucusu var.Bu kitabın oxucusu mən olmasamda bu cür gözəl təsirli əsərləri sevən oxuculara tövsiyə edə biləcəyim bir əsər oldu.
