"Dünyada âfetsiz, felaketsiz hiçbir köşe yoktur.Kurtulmaya hiçbir çare olmayan bu dünya zindanının ayakbastı parası alınmayan, hapishane dayağı atılmayan bir bucağı yoktur. Vallahi fare deliğine bile girsen, orada da bir kedi pençesiyle karşılaşırsın" diye boşuna söylememiş Mevlânâ. İnsan hayata gözlerini açtığında yaptığı ilk şeyin ağlamak olması tesadüf degildir.Hoş geldin ey insan, çok ağlayıp az güleceğin ama yine de hep devam etsin diye çaba göstereceğin dünyaya hoş geldin der gibi karşılar dünya insanoğlunu. Acı, keder, ölüm, ayrılık,hastalık hepsi insanoğlunun birer parçasıdır. Herkes payına düşen kadar kısmını alır dünya da. Bu kederli süreçte belki bir sığınak, belki tutunacak bir dal, belki bir teselli arar.Herkesin teselli olma şekli farklıdır zannımca. Canının bir parçasını toprağa vermis bir anne babayı, annesini babasını yitirmis bir evladı ne teselli edebilir mesela? Hangi söz, hangi menkibe, hangi teselli söndürebilir ateşini? Yaşamış biri olarak hiç birşey... İnsanın derin kederini iyileştiren tek şey "zamandır" o da o kadar uzun bir süreçtir ki kanarsınız kanarsınız bir zaman sonra yaranız iyileşmez ancak zamanla kabuk bağlar. Bu minvalde bana göre kitap oldukça iddialı bir kitap. İlaç kitap olma iddiasi ile kendini ilk sayfasında "Çıkmazdakilere"diye sunuyor. Ben de psikolojik çöküntü içerisindeyken okunması gerektiği kanaatindeyim. Hasta mısın ? O zaman ilacını al şifâ niyetine belki iyileşirsin. Zaten 99 çeşit teselli sunmuş bir yerinden yakalayasiniz diye. Artık sonrası sizin bakış açınıza göre değişiyor.

Dervişin Teselli KoleksiyonuMecit Ömür Öztürk · Hayykitap · 20176,9bin okunma

·

73 görüntüleme

Mutlu Kılıç

@MTLKLC ·

10 Şubat 23:42

#229288852

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilek