Bir İnşirah Ferahlığı
Burası çok kalabalık, kaçamıyorum duvarlardan; dört duvardan daha duvar insanlardan.
Bütün uzuvlarımı kapıyorum keza sarfettiğim her şey zayi olacak biliyorum.
Kullanabileceğim bir maskem yok, hissetmediğim duygunun tebessümünü takamıyorum.
Bir sanrı sarıyor etrafımı "benliğim mi küskün onlara karşı."
Hayır, bilmeliler ki: bu bedenin savunmasızlığa kastı.
Anlaşılmamaya takatliyim de anlaşılmaya çalışılmamaya mahfoluyorum.
Kırıldığım yerden tekrar parçalara ayrılıyorum, parçalarımı da bizzat ben yapıştırıyorum.
En değerlime izni ben veriyorum, kimse değil kendimi ben savuruyorum.
Sığınabileceğim bir kaç lopum var, hissizleşmekten onları da bulamıyorum.
Bütün vücudumu bir titreme ele geçiriyor; göğüs kafesimde daralan bir şey var, kontrolü kaybediyorum.
Tekrar eden bir sese sığınıyorum, kurtarıcım var anlıyorum: "Elem neşrah leke sadrak..."
Bu kalabalıkta yalnızlığımla kayboluyorum.
(31 Ocak 24 Çarş./20.30/Kocaeli)
-S
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.