Biz belki hayalperest olabiliriz! Fakat menfaatperest asla!.. Bizim genç, saf, temiz, deli denizler gibi köpüren engin ruhlarımızda yaşattığımız hayal, büyük bir hakikatin hayalidir. Hayal deyip geçmiyoruz, ona hakikatler gibi bağlanıyoruz. Başlangıçta her şey hayaldir. Süleymaniye kubbeleri yeryüzünü örtmeden evvel, Selimiye minareleri gökyüzüne ser çekmeden evvel birer hayaldiler!.. Belki istediğimiz, özlediğimiz bu âlem, bize yıldızlar kadar uzaktır. Fakat uzaktır diye bizi yıldızlara bakmaktan, onlardan nur, ilham almaktan kim menedebilir?!.. Ey! Bizden olan masum, kimsesiz, demirperdenin ar kasında can veren, haydut sürülerinin çizmeleri altında çiğnenen insanlar... Yüzler, binler, yüz binler... Milyonllar!.. Sizlere şimdilik gözyaşı dökmekten, sizlere ağıtlar söylemekten başka elimizden bir şey gelmiyor... Bizi oun affedin, ey kimsesizler!.
Sayfa 208Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.