Elise Kova'nın dili son derece akıcıydı; olaylar ve betimlemeler öyle güzel dengelenmişti ki insanın bir sayfada gereğinden fazla kalmaya ihtiyacı hiç olmuyor, bölümler siz kitabı okurken oldukça hızlı bir şekilde ilerliyordu. O kadar ki, bir gün "Kitaba hala başlayamadım," diye sitem ederken ertesi gün "Kitabı bitirdim!" duyurusu yapıyordum.
