Baba...
"Baba" diyesim bile gelmiyor içimden. O kadar soğuttun kendinden. "Soğudum" demiyorum farkındaysan, "soğuttun".. bana başka çare bırakmadın. Senden beklediğim tek bir şey vardı bu hayatta, o da annemi sevmendi, sevmesen bile en azından saygı duymanı isterdim. O senin ona yaşattığın hiç bir şeyi haketmedi. İyisiyle kötüsüyle. "İyi" denen şey olmasın zaten, gelip geçici bir "iyilik" olacaksa. Sana karşı hissettiğim duyguları kendim bile dile alamıyorum. Kendim bile bilmiyorum sana karşı nasıl duygularımın olduğunu. Biraz eksik, biraz hayal kırıklığı, bazen buruk ve utançla dolu bir özlem, çoğu zaman nefret.. sahi, baba! Bende niye sana karşı nefret duygusu var?! Baba! Neden, kapıdan girince koşup boynuna sarılacak bir baba olmadın?!
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.