Çocuk ruhu nedir? sorusuna yine bir çocuğun diliyle, saf, taze bir ruhun kendi içinde psikolojik bir devingenlik sayesinde nasıl güzel cevaplar aldığımızı gösterir güzel bir eserdir Şeker Portakalı. Çocuk olmak ve hayatın sert yönleriyle karşılaşmak çoğu kez bir yetişkin gibi hayatın dertleriyle erken karşılaşmak demekmiş. Ebeveynlerin içinde olduğu yoksulluğu çocuk ruhu ile dert edinmek ve bunun yanında güzel hayallere sahip olmak yıpranmış bir çocukluk sürecini ifade ediyor. Çocukluğu çat pat yaşamak, yaşamak için mücadele etmek ve sonrasında çocukluğun verdiği haytalığın cezasını çekmek. Tabi ki de bunlar çocukluğu yaşamaya engeldir. Çevresindeki çocukların içinde bulunduğu hayata imrenerek bakmaktır ve yetişkinken bile 'ben çocukluğumu yaşayamadım' sistemini doğuruyor bir anlamda. Zeze, sadece şefkat ve sevgi istiyordu. Bunu buldu ama kısa sürdü, belki de anlatamadığı korkusu onları aldı kendisinden. İnsan bazen kaybedeceği bir şeyi olmayıp diğer taraf olan kaybedeceği olan tarafa geçince malum korkular yaşıyor. Acaba kaybeder miyim? diye. Zeze kaybetti, ailesinin hiç bir üyesinden bulmadığı manevî desteği ilk başta kavgalı başladığı daha sonrasında mükemmel bağlandığı emsal kişiyi kaybetti. Kalbi, fizyolojisi ve psikolojisi bunu reddetti ama yapacak bir şey yok sonuçta hayat onu çocuk iken yetişkin kılmıştı, dayanabilirdi. Dayandı da... Yetişkin bir çocuk ruhuyla iyi okumalar diliyorum...

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022230,5bin okunma

·

180 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emre