Spiegel, semptomatik çocukların anne babanın çatişmalarına dâhil olma eğiliminin olduğunu gördü; semptomatik olmayan çocukların anne babalarında da çatışma söz konusu olabilirdi, ancak bu çocuklar çatışmaya doğrudan dâhil olmuyordu.
Spiegel (1957) gözlemlerini psikanalitik kavramlarla açıkliyordu: Çocuk, anne babanın bilinçdışı istekleriyle özdeşleşir ve duygusal çatışmalarinı dişa vurur. Çocuğun bu dıșavurumu da anne babaya bir savunma mekanizması sunar ve böylece kendi çatışmaları ve birbirleri ile yüzleşmekten kaçinabilirler.