İbn Abbas (ra) olayı şöyle anlatır: Rasulullah (sav) vefat ettiğinde ensardan bir adama: "Ey falan! Haydi gidelim Rasulullah (sav)'in ashabına bilmediklerimizi soralım. Çünkü onlar bugün çoktur dedim." O: "Ne acayipsin ey İbn Abbas! Onların içinde, Rasulullah (sav)'in ashabından gördüğün şu kimseler bulunmaktayken, halkın (ilerde) sana muhtaç olacağını mı düşünüyorsun?" (ilim sahibi sahabiler hayattayken sen bu küçük yaşına rağmen onlara yetişebileceğini ve insanların senin ilmine ihtiyaç duyacağını mı düşünüyorsun) dedi ve bunu yapmadı. Ben ise sormaya karar verdim. Bir adamdan bana hadis ulaşsa ben ona öğle uykusundayken gelir kapısının yanında elbisemi yastık yapar uzanırdım. Rüzgâr da yüzüme toprak savururdu. Nihayet (adam) dışarı çıkıp beni görür ve: "Ey Rasulullah (sav)'in amcasının oğlu! Niçin geldin? Bana haber gönderseydin de ben sana gelseydim ya!" derdi. Ben de: "Hayır. Benim sana gelmem daha lâyıktır" derdim ve ona hadisi sorardım. Önceden kendisine arkadaşlık teklif etmiş olduğum adam (öylece) kaldı. Daha sonraları halkın ilim için etrafımda toplanmış olduğunu görünce şöyle dedi: "Bu genç, benden daha akıllı çıktı."
|Darimi, "Sünen" (590) Håkim de bu rivayeti sahihlemiştir (1/188)
Sayfa 112Kitabı okudu
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.