Ben genelde öyküden ziyade roman okumayı seviyorum. Uzun uzun betimlemeler, karakter tahlilleri okumak daha çok keyif verir, öyküler kısa ve yüzeysel gelir o yüzden de ne çabuk bitti hissine kapılırım. Çünkü öyküler daha çok size bırakır işi. Sonunu siz zihninizde tamamlayın ister bazen ya da tamamlanmadan kalsın ister. Bazen de karakterleri sizin tahmin etmenizi ister. Ben mutlu ya da mutsuz olsun ama bir son olsun isteyenlerdenim :) Ömür İklim Demir'i bu kitapla tanıdım. Duyduğum bir yazar değildi. Halbuki kitabı 2015'te yayınlanmış. Hatta ödül almış ki bence fazlasıyla hak etmiş. Kitapçımın tavsiyesi üzerine aldım bu öykü kitabını çok da gönüllü olmayarak :) Ama kitapçım bu kitabın bana öyküyü sevdireceğini iddia etti, nitekim öyle de oldu. Gerçekten bitmesin istediğim, bir sonraki sayfayı merakla beklediğim bir kitap oldu. Bazı öyküler birbiriyle bağlantılıydı. Kısa bir kitap ve dili çok akıcı. Bence her öykü üzerine bir şiir yazılabilir. O kadar hayatın içinden, o kadar biz'di ki her biri... Sokak köpeği ve belediye işçisinin öyküsü bittiğinde ağlamak üzereydim. Biraz zaman geçip de unutmayayazdığımda yeniden okuyacağım bu kitabı :) Bence çok zekice ve şahsına münhasır bir tarzı var yazarın. Bu hissi en son Murat Çelik'in Eve Dönmeyen Hayvan kitabında yaşamıştım. Çok yıl oldu onu okuyalı. Ömür İklim beyin diğer iki kitabını da alıp okumak istiyorum en kısa zamanda.

Muhtelif Evhamlar KitabıÖmür İklim Demir · Yapı Kredi Yayınları · 20197,5bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rümeysa