Timsah Sokak Şiirleri - M. MUNGAN /İyi ol, sağ ol, uzak ol!
Geçer gider, geçmez sandıkların bile." (s. 19)
Mevsim normallerinin üzerinde giden ama gönlümüzün olanca üşüdüğü, artık şiirlerin dahi iyi gelmeyeceğini düşündüğüm bir dönemde tanıştım eserle. Bir kitap bir insanı iyi etmeye yeter miydi zaten? "Bir kitabı okuyunca her şeyin düzelmeyeceğini anlayacak kadar çok kitap okudum," diyordu son günlerde okuduğum bir dergide. Düzelmek değil de iyi hissettiriyordu bir nebze.
"Her şeyi fazlasıyla anlamak hastalıktır," demiyor muydu 
Fyodor Dostoyevski, bu amansız hastalığın kurbanıyız şimdi hepimiz. Fazla anlamak, gece başını yastığa koyduğunda fazla düşünmek... Ne der canım 
Şükrü Erbaş, "Kimseye acı vermemek için kırk yerinden kırılan inceliğim." Fazla mı hassasız 21. yüzyıl insanı olarak yoksa? Ya da çok mu fazla acı gördük? Sahi görmediğimiz ne kaldı? Depremler, salgınlar, savaşlar, yangınlar, seller... Hiçbir şey şaşırtmıyor artık, öyle büyük şeylerle sınandık. "Nerede yorulur bir insan? Dünyada olup biten en olağandışı şeyler karşısında bile şaşıp kalma yeteneğini yitirdiğinde mi," der 
Ahmet Erhan, tam olarak burada yorulduk.
Murathan Mungan
Üslubuna hayran kaldığım, okumaya doyamadığım, dönüp dönüp ona varmaktan kendimi alamadığım şair, yazar. Sahi kaçıncı kitap oldu bu? Kim bilir kaçıncı inceleme? "Yaz Geçer, Dağ, Başkalarının Gecesi, Bazı Yazlar Uzaktan Geçer, Gelecek" derken şimdi de Timsah Sokak Şiirleri. 2003 yılında Metis Yayınları tarafından basılmış eser. İçindeki kimi şiirlerin yazımı çok daha öncesine dayanıyor. Öyle anlamlı dizeler var ki okurken efsunlu bir rüyaya dalıyor ve eserin bitmesiyle "Daha yeni elime almıştım!" diyerek kendinize geliyorsunuz.
"Her zaman yalnızdım
Kitaplar kadar yalnız." (s. 15)
Yalnızdım diyorsa, yalnızlıktan korkan bir insan da değil... Kimilerinin yalnızlığı seçilmiş bir yalnızlıktır: "Sahi, yalnızlık da olmasa ne yapardım ben," der bir eserinde. Hem var olanların ne faydası var ki başka birisine: "Kimse yoktur kimsenin kimsesizliğine." Hem bazıları uzakken daha iyi. Gittikçe, uzaklaştıkça güzel: "İyi ol, sağ ol, uzak ol," demek gerek kimilerine.
"Aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken." (s. 7)
An'larına dayanamadığımız dünyada bir ömür nasıl bir hızla tükeniyor anlayamıyoruz. Ne büyük muamma! Güzel günler çabuk geçiyor sanırım, zamanın durmasını istediğimiz günler! Gül Tuba Çıtışlı misali: "İçimiz hep bir hoşça kal ülkesi."
Doyamadığım bir kitaptı vesselam. Kendisi ayrı ince, dizeleri ayrı. Bir şiir kitabı üzerine ne söylenebilir bilmiyorum ama sizinle aynı dizelerde buluşmak isterim. Buluşmalarımız daim olsun!
·
917 görüntüleme
Çok güzeldi sizin incelemeleri okuyunca o kitabı hemen o an okuyup bitirmek istiyorum🙂 bir de şiirler her zaman iyi gelir bence☺
Ne demiş Nuri Pakdil: "'Ben eve portakal aldığımda kasayla alırım dayanamayanlar çürür"'.. neden bu cümleyle başladım bilmiyorum :) Ama bildiğim bir şey var hayatımın en uç noktalarında bile hiç tanımadığım bu insanların ayak izi var. Tanışıklığı kan bağı sayan ben; yeri geldi yıllar önce yaşamış bir yazarla, bir kitapla, karanlık bir gökyüzüyle ruhumun eşsiz tanışıklığına tanıklık ettim. İncelemelerinizde sizin de aynı duyguyu paylaştığınızı görmek çok güzel. Ayrıca 21. yüzyıl insanı olarak fazla mı hassasız diye sormuşsunuz hocam. Hassasiyetten değil de gittikçe birbirimize yabancılaşmaktan muzdaribiz bence. Yoksa kim Ahmet Arif "Güzel günler göreceğiz" deyince yaprak yaprak dökülen ömründe baharın kıymetini anlamaz ki? Veya bulutları bembeyaz olarak gören kim "Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır, kurşuni-külrengi mi yoksa?" diyen Şükrü Erbaş sayesinde bakış açısının ne kadar sığ olduğunu fark edip gökkuşağından bulutlar yapmaz? Bilemiyorum belki de fazla hassasızdır.. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.