Öncelikle kitabın olay örgüsünden bahsetmek istiyorum. Kitap kelebeklerin hayatı ile insanların hayatı olarak iki farklı olayda gerçekleşiyor. Dört ana karakterimiz ile kitabın sizi sürükleyip "uzun vadiye" götürmesine izin vereceksiniz. Dört ana karakterimiz "Alaimisema ile Kadeh-Kermen" ve "Umay ile Gökhan" oluşturmaktadır. -----spoiler----- Alaimisema eşsiz güzellikte bir kelebektir. Uzun süre yaşayamayacağını bilse bile uçmaya devam eden aşkını aramaktan vazgeçmeyen güçlü bir kelebektir. Aşkı olan kadeh Kerman'a bağlı bir aşıktır. Aşk kutsallığını hiçbir yerde bozmayan bir duygu olsa gerek, kelebek bile olsan aşkını aramak bir görevdir aşığa. Alaimisema da aşık bir kelebeğe yakışır şekilde aramıştır kitap boyu sevdiğini. Gelelim başka ana karakterimiz olan Umay ve Gökhan'a. Her iki genç kendini geliştirmek ile meşgul olan bireylerdir. Her ne olursa olsun hayatlarının kendilerine vermiş olduğu tüm olumsuzluklara rağmen aşkın kutsallığında güçlerini gösterebilmiş ve birbirlerinden vazgeçmemişlerdir. Her iki genç tekerlekli sandalye de hayatlarına devam etseler de düşüncelerinin ötesinde eşsiz güzelliğe sahip olduklarını düşünürler. Evet biz insanlar "normal"( kime veya neye göre normal?) dışı bir olayla karşılaştığımızda utanırız, sıkılırız ya da ayıplarız. Ama empati kurmayı denemekte zorlanırız. Her canlının bir duygusu olduğunu unutmamalıyız. Doğaya sahip çıkmamız gerektiğini direkt söylemese de yazar, bir kelebeğin hayatının zevk uğruna para uğruna yok edilmesi içimi ürpetti. Kitap boyunca kelebek avcılarına sinir oldum desem az kalır. İçimi ürperen olaylardan daha çok içimi ısıtan Aysel öğretmeni de anmadan edemeyeceğim. Gökhan'ın ablası, Aysel öğretmen. Mesleğini gururla sevgiyle yapan bir öğretmenin sadece sınıf içinde değil toplumun her yerinde aydınlattığını görmek çok güzeldi. Özetle; hayatımızı yaşarken kendimize sormamız gereken bir cümle olduğunu düşünüyorum. "Uzun ama renksiz bir yaşam mı yoksa kısa ama renkli bir yaşam mı?" Yazar da bu soruyla başlıyor kitaba zaten. Bu soru insana mutluluğun ertelenmemesine, bir kelebek gibi bir günde olsa o günü yas tutarak değil uçarak yaşanmasını düşündürdü bana. Her ne olursa olsun zamanımız kısıtlı ve yas tutmak için süremiz az. Cümlelerimi bitirmeden aklıma William Shakespeare'in bir sözü geldi. "Ölçülü yas sevgiyi gösterir, ölçüsüz yas ise aptallığı."( Kaynak- Romeo ve Juliet). Hayatın her şeye rağmen nefes almaya değer bir yer olduğunu unutmayacağım.

Kelebekler ve İnsanlarÜstün Dökmen · Remzi Kitabevi · 2016958 okunma

··

1 artı 1'leme

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.