Kendime acımayla geçiyor günler. Hele gün bitince. Odama karanlık çökünce daha bir daralıyor dünyam. Bazan ağlıyorum. Oysa biliyorum, dünyam hayalîydi. Hayâlimde kurduğum bir dünya içinde yaşadım. Ben çökünce dünyam da çökecekti elbet. Gene de seviyordum dünyamı. Umut ve özlemler üstüne kurmuştum.