Herkes her şeyin güzel olacağını söylüyor ama nedense mutsuzluğun dibini görmeden zirveler görünmüyor. Zamana bırakıyorum zamanı. Biliyorum, kabullendim bazı şeyleri: mesela insan en çok yalnızken düşünüyormuş. İnsan en dibe düşmeden güzelliklerin kıymetini bilmiyormuş. Ben de olan bitenleri izliyorum sadece. Hiçbir olay şaşırtmıyor artık beni.
Mutlu olacağımıza dair dedikodular olsa da hemen gerçekleşmiyor ihtimaller. Kim demişse yalan demiş. Vallahi henüz mutlu değiliz.
Dört nala mutluluğa koşarken durup düşünmeyi öğretiyor acılar bize. Geçmişi düşünmeden geleceğe gidemiyoruz. Dersler çıkarmamız gerekenleri önemsemiyoruz. O anda ne istiyorsa kalp, beyin de onu yapıyor.
Biliyorum bir sabah güzel olan tüm ihtimaller çiçek açacak.
Kişiye özel ders veriyor acılar bize. Kendine getiriyor seni. Aslında bazı aynı olayları yaşasak da herkesin aldığı notlar farklı oluyor.
Bazen kendinden uzaklaşıyorsun. Bir insana ne kadar çok gidersen, kendine de o kadar hasret kalıyorsun. Kendinden gidince kendine zor geliyorsun...