hüzün ve acı özümüzün bir parçası olmuş. Yani halk müziğine baktığımda da bunu açık seçik görüyorum. Evet, içlerinde neşeli olanlar da var ama ağırlıklı olarak türkülerimiz hüzünlü... Nereden geliyor bu acı? Kendisini anlamlı ve coşkulu bir yolculuğun içerisinde bulamamaktan geliyor. Ama bir taraftan bunun mümkün olduğunu da hissediyor. O nedenle bir yakarış, bir özlem başlıyor. Biz de türkü yakıyoruz! Türküler aracılığıyla acımızı, sızımızı dile getirip yakarıyoruz. Türkülerimiz kendisi olamayan, kendisiyle ilişki kuramayan, dolayısıyla diğerleriyle de düzgün bir ilişki içine giremeyen insanların öykülerini, duygularını anlatıyor. Neredeyse her sorunun kökeninde bu var.
Sayfa 55 - 55-56
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.