Biz insanlar, dedi, gülünç varlıklarız; zavallı, küçük, aciz ...
Bulunduğumuz yerden bir karış yükselmek için didinir dururuz.
Kimisi bir müdür sandalyesi için didinir, kimisi bir umum müdür sandalyesi için, kimisi... Kimisi bütün dünyayı ele geçirmeye uğraşır.
Oysa dünya dediğin de ne? Küçücük bir yuvarlak. Ya onun içindeki insan? Bir zerre bile değil. Böyle olduğu halde, daha küçülmek için elimizden geleni yapıyoruz.