Kafanın içi Çöplük gibi dedim aslında dünyanın kendisi çoktan bir çöplüğe dönüştü bile. Her şeyden milyonlarca var.milyonlarca dizi var, milyonlarca film var, kitap var, fenomen var, ünlü var, yaşam biçimi var, sevgili var, ilişki türü var, akım var, ekol var, bilgi var… her şeyden milyonlarca olunca devasa bir Çöplüğün içinde kaybolup gidiyor insan. Kendi hayatı da çöplüğe dönüşüyor. Bütün dizileri izlemeye kalkıyor, bütün kitapları okumaya çalışıyor, bütün akımları bilmeye, bütün tatlari denemeye, bütün bilgileri öğrenmeye çalışıyor ama olmuyor. Çünkü insan her şeyi bilemez. Bütün dizileri izleyemezsin, bütün kitapları okuyamazsın, bilgileri öğrenemezsin, bütün dilleri konuşamazsın, her tadı deneyemezsin, her şeyi bilemezsin, deneyimleyemezsin. gerçekten bilmeye değer olanın ne olduğunu bulmak zorundasın kendin için… kendi sorularının cevabını veren kitapları okumak gibi, kendi sorularına cevap aradığın dizileri izlemek gibi… anlatabiliyor muyum? Dışarıda hızlı akıp giden bir hayat yok. Kaçırdığım bir şey yok. Dışarısı tam bir Çöplük. Herkes eline geçirdiği çöpün eşsiz olduğunu sanıyor ve seni de buna ikna Edip paniklemene neden oluyor. Başkasının elindeki çöp bilip öğrenme telaşına düşüyorsun. Bence, önce biraz yavaşlamalısın. Hatta biraz yalnız kalmalısın. Yalnızlıkla ilgili bütün sorularını yalnızlığın kendisine sor önce olur mu?
Sayfa 81 - Destek
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.