Artık insanoğlu ne yaparsa göstermek istiyordu. Gördüğü kadar var olduğunu sanan, beğenildiği kadar değerli olduğunu zanneden bir nesil vardı. Herkes takipçisi kadar konuşuyordu. İnsanların sahte olduğu kadar saldırgan da olduğu bir âlemdi burası. Bazen görmediğine, bilmediğine sataşmak hatta saldırmak ne kolaydı. İnsanlar bir yere ait olma duygusuyla hemen taraflara ayrılıyor, kendi yanında olmayanı ise yerin dibine sokuyordu.