İkame bir çocuk oldum onun için. Kaybedilen iyinin yerine koyulan kötü bir kopya... O kopyaya öyle bir yapıştı ki beni hem suçlu hissettiriyor hem de öfkeli. Ona acısam mı kızsam mı bilemediğim derin bir kuyunun içinde... Kuyunun kapağını ne zamn kaldırsam aynı karanlık gözleri görüyorum. Tekrar eden sesi uğultu ile yankılanıyor. "Sen benim yavrumsum, artık sen varsın!"