Ah içime sürekli insan olmayı öğretme çabam. Dünyanın umutsuzluğundan Rabbimin merhametine sığınan küçük yüreğim. Hassaslığımla yoruluşum, yorgunluğum ile büyüyüşüm. Kalbimin köşesinde tuttuğum keder ile yol alışım. İnsanı okuyorum altını çize çize. İnsanla kırılıp insanla iyileşiyoruz. İnsandan kaçıp insana tutunuyoruz. İyi geldikçe iyileşiyoruz. Her insan bir hikaye. Her birinde ayrı yara, her birinde koca bir mücadele. İnsan küçüğü alemin. Alem büyüğü insanın. Uyanıp da görelim kendimizi. Kendimizden şu koca alemi.
Kitabın dilini çok sevdim. İnsan hikayelerinden oluşuyor. Ve hikayeler yarım bırakılmış gibi. Kapısını samimiyetle
çalmış, tanışmayı okuyucuya bırakmış sanki. Normalde takılırım bu duruma ama dilini ve tarzını sevdiğim için takılmadım. İnsana dair bişeyler okumayı seviyorum. Kendimden sıyrılıp başka hayatlara, mücadelelere şahit olmayı seviyorum. Hikayelerine girdikçe insanı anlamayı, sevmeyi seviyorum. Tavsiye ederim kendini, insanı, okumayı seven herkese. 
Palas Pandıras 
Hande Aydın
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.