2024’te bol bol ilk kez okuyacağım yazarları seçme konusunda kararlı olduğumu yanılmıyorsam belirtmiştim. Hikmet Hükümenoğlu’nu ilk kez okudum, “
Körburun” bu kadar övülmese, muhtemelen son okumam olacak derdim. Sanatsal ve edebi zevklerine güvendiğim insanlar okumam gerektiği konusunda ısrarcı, bakalım.
“Harika Bir Hayat,” 1919-1950’li yıllara uzanan Türkiye’nin toplumsal, siyasi ve azıcık da ekonomik panoramasını bizlere sunmaya çalışmış, peki ne kader başarılı olmuş bu tabloyu çizerken. Tarihlere baktığımızda, dolayısıyla İstanbul’un öteki kuvvetlerce alınmak istemesi ve Demokrat Parti dönemine kadar olan süreci kendine sınır çiziyor.
Hükümenoğlu, sosyolojik altyapıyı kurarken, Türkiye’de bir çekirdek ailenin ocağına konuk ediyor. Harika, Melek Hanım, Veysel Bey ve İrfan! Kitabın sayfa sayısını düşününce, hepsini yeterince (hatta gereksizce fazla) tanıtıyor. Harika, çok zeki ve cisimleri hareket ettirebilen bir doğaüstü güce sahip biri olarak resmediliyor. Sanırım Hükümenoğlu, Latin Amerika Edebiyatı’nın hayranlarından, büyülü-gerçekçilik akımını ben de çok sevmeme rağmen, bazı temaların kanıksama veya kültürle alakalı olduğunu düşünüyorum. Latin Amerika ve Hint edebiyatında sıkça karşılaştığımız bu tür, bence Türkiye ve sınırları içerisinde sırıtıyor, dolayısıyla oldukça yapay kaçıyor insan. Belki biraz daha mistik şekilde anlatılabilirdi veya apaçık yerine kendisine saklayabilirdi karakter bu özelliğini. Bilemiyorum, bir hamlık, olmamaşlık sayfa sayfa hissettiriyor.
Kitapta tek beğendiğim kısım, Harika’nın yatılı okul yılları oldu. Sanıyorum ki, okuru eskilere götüren anlatıları seviyorum, beni de cezbeden tek yönü o kısımlardı. Öte yandan, ana karakterin kadın olması ve yazarın erkek olması, -ki bence çok zordur karşı cinsi kalemle seslendirebilmek, onu ete kemiğe bürüyebilmek- kesinlikle kendini hissettiriyor. Ana karakterin abisi İrfan ve sevgilisi Selçuk’u anlatırken, duygu düşüncelerini yansıtırken çok daha samimi, realist geldi bana. Özün sözün kısası, son sayfaya değin bir eksiklik hissi yakanızı bırakmıyor. 2023 Yunus Nadi Ödülü’nü kazanmış. İsmet İnönü’nün, 1947 Varlık Vergisi Kanunu hakkında gazetesinde destekleyici yazıları ve anti-semitizm politikalarından dolayı, Yunus Nadi’ye “Yunus Nazi” dediğini de unutmayalım. Ben olsam, o ödülü(!) kabul etmezdim! politikaları
·
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.