Ömür Hanımla Güz Konuşmaları
(...)
Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde. Saatlerce dayak
yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim. Ürperiyorum. Bir
at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın sokaklarında,
örtüyor ömrümün ilk yazını.
İçimde bir çocuk, yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru,
binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek.
Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş,
yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür hanım?
Şükrü Erbaş
Şiirin tamamı: siir.gen.tr/siir/s/sukru_er...
Uzun olsa da biraz olsun zamanınız varsa siz güzel okuyuculara tavsiye ediyorum. Okursanız yorumlarınızı da merak ediyorum.
"Kim kimin derinliğini görebilir? Hem, hangi gözle?"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.