tuğba: Günaydın. Bazen şöyle olur ya, hani bir şey, ne olduğu bilinmeyen bir şey vardır ve o her ne ise bir gerçekleşse her şey tamam olacaktır. Zaven Biberyan , "Bir şeyler yapmak istiyor, ancak kendisi de ne olduğunu bilmiyordu. Bir yerlere ulaşmak, bir mutluluğa ermek. Evet mutluluğa. Buydu arzusu. Oh demek. Canı gönülden bir oooh," der. Tam...

Günaydın. Bazen şöyle olur ya, hani bir şey, ne olduğu bilinmeyen bir şey vardır ve o her ne ise bir gerçekleşse her şey tamam olacaktır.

Zaven Biberyan , "Bir şeyler yapmak istiyor, ancak kendisi de ne olduğunu bilmiyordu. Bir yerlere ulaşmak, bir mutluluğa ermek. Evet mutluluğa. Buydu arzusu. Oh demek. Canı gönülden bir oooh," der. Tam olarak böyle sevgili okur. O "şey"i bulup hâlletmek dileğiyle, var olun.

Berker Döner -

Öyle Bir İstanbul Abdülhak Şinasi Hisar, Geçmiş Zaman Köşkleri adlı şiirsel eserinde, “Her mahallenin kendine mahsus kokuları ve sesleri vardır. Rumelihisarı deniz, Büyükada çam kokar,” der. Abdülhak Şinasi Bey kışlarını Rumelihisarı’nda, yazlarını Büyükada’da geçirirdi. Her iki mekân da gün görmüş, “vekil vükela” ağırlamış yerler. Kalender Samatya’mızın yanında epey gösterişli durdukları da bir gerçek. “Son Osmanl’mız, nazik ve nazenin Abdülhak Bey’imize de böylesi yakışırdı, şüphesiz. Benim yolum sık sık Samatya’ya düşer. Ne olursa olsun, “Gedikpaşa-Kumkapı-Samatya” takımyıldızım, has bahçemdir, hâr-ı belâsı da hoş gelir bana. Değil mi beyefendinin sadık bir okuruyum, bir an durup onun gibi düşünmeye çalıştım: “Samatya nasıl kokardı, hangi sesler duyulurdu?” O ilk karşılaşmayı hatırlamaya çalıştım... Samatya’da önce ıssız bir boşlukta bulursunuz kendinizi. Üstelik etrafta hiçbir görsel çekicilik yoktur. Kimsenin gözüne ilişmeden, “bütün insanlık için parlayan güneşin altında rastgele açan gelincikleri ve salkım saçak hanımellerini görürseniz, Samatya İstasyonundasınız demektir. Zaten bu tenhalıkta, bu göz şenliği bir size bir de Kumkapı’daki akraba ziyaretinden dönen üç beş Samatyalıya nasip olur. Kırmızılar, aklar usulca yanaklarınıza damlar. Bu, aynı zamanda kaçıncı cemrenin nereye düşeceğini en iyi bilenlerden olacağınıza dair bir işarettir. Artık Samatya’nın dik ama kısa yokuşlarını adımlamanın da zamanı gelmiştir. Biraz hızlanırsanız, kendinizi manolya ve ıhlamur ağaçlarına komşu, Marmara Caddesi’de yer alan Surp Kevork Kilisesi’nin önünde buluverirsiniz. Kilisenin yakınında duran diğer ağaçlar gibi onlar da kutsallıkla hiçbir ilgisi olmadığı hâlde önemli bir kararın sonucu gibi orada durur. Mevsimiyse şanslısınız. O efsunlu kokular, bu sessizliğin şiddetini hafifletir.

··

3 artı 1'leme

170 görüntüleme