Puşkin’in bir sözü vardır; sanatçıların ancak öldükten sonra değerlendirildiklerini, bir bakıma bağışlandıklarını anlatmak isterken şöyle der: “Yalnız ölüleri sevmeyi biliyorlar..”
Süreya bu kitabında, başka ülkelerde ve bizim ülkemizde nice şairi/ yazarı ayrıca değerlendirerek epey bahsetmiş bu konudan, ortak fikir aynı yani öldükten sonra affedildikleri/ sevildikleri..
“Ölüler yaşayanlardan daha çok çiçek alır, çünkü pişmanlık minnetten daha güçlüdür.” Anne Frank. ; dediğinden kimi belki de ve muhtelif nice nedenler sıralanabilir..
''Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum. '' der Sevgili Oğuz Atay da bize...