Mültecilik. Kendi toprağını, aileni bırakıp başka bir ülkeye göç etmek. Bugün biz de aynı noktadayız, ülkemize akın akın yabancılar geliyor. Suriyeli, Afgan, Pakistanlı, bütün bir kıta, Afrika! Türkiye’den bakarak defolun! Diyoruz. Onları sevmiyoruz. Haklıyız, buna diyecek bir şey yok. Ancak gelmek zorunda olanlar? Bir kelime bile Türkçe bilmeden yitip giden pek çok insan. Bir canın ölmesi, bu durum bu kadar basit mi? İşte Macaristan’dan kalkıp İsviçre’ye giden bir yazarın yaşam öyküsü. daha doğrusu oraya varınca “yazar” hissediyor . Bütün hayatını geride bırakmış. Ailesini, arkadaşlarını, ülkesini ve belki önemlisi:dilini. Konuşamıyor, zaten kitabın adı da buradan geliyor “okumaz yazmaz.” Adnan Gerger’in “tavhane çocukları” isimli eseriyle epey paralellik var. O kitap da mültecilik, göçmenlik kavramlarını işlemiş. Edebiyatımıza ister istemez yansıyor, çoktan. Bir yazarın gözünden kendi göçmenliği ise tabi çok daha başka olmuş. Çok beğendim, tavsiye ederim.

Okumaz YazmazAgota Kristof · Can Yayınları · 20231,144 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Efrasiyab