O zaman, İstanbul gibi Mısır'da da makbul ve muteber iki şey vardı: Sihir ve musiki.
Sihirbazlar, efsunkârlar herkesi kolayca aldatmayı başarabiliyorlardı. Çünkü ortam çok müsaitti. Memlekette ilim ve irfan namına hiçbir şey kalmamış gibiydi. Ulema zümresinin makamını zekâ ve şeytanlıkla entrika çeviren, açgözlü ve ahlaksız cahiller işgal ediyordu. Bunlar ilim, itikat, din namına birtakım efsaneler, hurafeler, batıl rivayetlerle halkı aldatmaktan başka bir şey düşünmüyorlardı.
Sayfa 59Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.