O, bir takım anlam vurgularından oluşur; yaşama koşut olarak beyazperdede de iyi adam, mühendis, becerikli kız, karakter olarak yansıtılan kabalıklar, spora gösterilen ilgi ve son olarak arabalar ve sigaralar
bu anlam vurgulanyla dorıatılır. Eglencenin, söz konusu üreticinin reklam gereksinimlerini karşılamak yerine bütün olarak sistemin reklamını yapugı yerlerde de bu böyledir. Eğlence idealler arasında kendine bir yer açar, özel sektör tarafından ödenen reklam sloganlarından da çok tekrarlayarak kitlelerin zihninden sildigi yüksek degerierin yerini alır. Ruh Zenginliği, başka bir deyişle öznel olarak sınırlanan hakikat biçimi , dışandaki efendilere her zaman sandığından fazla tabi olmuştur. Kültür endüstrisi ise onu açıkça bir yalana çevirir. O artık dini bestseller'ların [çoksatarl. psikolojik filmierin ve women serial'ların
[kadın dizileri] tüketicilerinin katlandığı can sıkıcı bir gevezeliğe dönüşmüştür; gerçek hayatta kendi insani duygularını güven içinde
kontrol edebilmek için kullandıkları utanç verici boşlukta bir katkı maddesi gibi. Bu anlamda eglence de bir zamanlar Aristoteles'in tragedyaya ya da bugün Mortimer Adler'ın filme affettiği biçimde insanın duygulanımlardan arınmasına hizmet eder. Kültür endüstrisi yalnızca üslup hakkındaki değil, katharsis [arınma] hakkındaki hakikati de ortaya çıkarır.
Sayfa 192Kitabı okudu
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.