Genç yetim bir kız ile bir memurun ona gönlünü kaptırıp sonra kendisini çocuğum,meleğim diye avuttuğu bir hikâye.Ömrü boyunca çile çeken ve bunu hayatın gerçeği olarak yüze vuran bir yapıt.Kitabın başından sonuna karşılıklı iki insanın mektuplaşması ile geçmesi ve saçma olanı ise sonlarda bir tavşan avı meraklısı bir toprak ağasının kızla evlenmesi.Kızında mutlu olmayacağını bildiği halde diyip, hayatının dönüm noktası olarak bunu görmesi.Bence insan duygularını gizlememeli. Hayatı kaçırmamalı. Bir ömür peşinden koşup başkasına giden birisine emek harcamamalı. Hayat kısa. İnsanoğluna doğum ve ölüm eşit şarttadır ve herkes sadece bu ikisinde eşit. Hayatınızın merkezinde kendiniz olmalısınız.Sevmediğin, istemediğin bir şeye kader diyip, razı olmazsın. Keyifli okumalar…

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Anonim Yayıncılık · 201262,2bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

335 görüntüleme

Sema

@semanrkaya ·

17 Mart 06:18

Lisedeyken okumuştum. Dostoyevski en sevdiğim yazarlardandır. Ancak bu kitap beklentimi karşılamamıştı (Daha güzel bir son beklerdim). Yorumunuza katılıyorum. "Bir ömür peşinden koşup başkasına giden birisine emek harcanmamalı." 👌🏻✨

Fatma

@1fatma_ ·

11 Mart 22:57

Dostoyevski'nin ilk eseri , benim de çok sevdiğim bir kitap. Görünce yazmadan geçemedim 🌸

B.

@by41 ·

13 Mart 05:41

Konusu, kitabın sonunda beni ters köşe yapmıştı.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B.