Aşk derecesinde sevdiğimizi buğulara karışmış yarı vücut, yarı ruh, "cezbe" halinde görürüz; onu katı bir madde, ele avuca sığar bir cevher şekline bir türlü sokamayız. Üzerinde durup, "Burası güzel, şurası kusurlu; şu huyu fena, bu tarafı iyi!" gibi tavsiflerle akademik ve moral herhangi bir tetkikten geçirmek asıl âşığın işi değildir; asıl aşık ne ötesinine berisini ne umumi heyetini ne manevi hayatını sever, sevgilisini sevmeyi, bu haleti sever.
Sayfa 199
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.