Evvel zaman önce delinin biri bir kuyuya taş atmış su bulanmıştı. İç içe büyüyen halkalar tek bir taşın yaratısıydılar, en geniş halkadan en darına kadar hepsinin kaynağı birdi. Savaşlar da böyleydi; kocaman ülkelerdekiyle bir kasabadakinin, küçük bir evin içindekiyle tek bir kimseninkinin yoktu birbirinden farkı. Su bulansa ya da kurusa bile değişmeyecekti; elbet her canlı kendi kuyusuna düşecekti.
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.