Sırlar, söylenemeyenler, yenilenler, yutuldu sanılanlar. Bilmediğimiz ne çok sır var belki de... Çocukluk travmalarımızın altı küllü müdür acaba? Durup düşünülesi bir roman. Roman ama öykü tarzınada benziyor şermin'in. Tatlı bir dili var, ne yazsa okurum. Ethem en masumuydu. Umudu o bulabildi. Yeniden yaşamaya başladı. Hayatta yanlışlar gerçekten bu kadar dönülmez midir? Biraz karamsarlığa kapıldım kitap bitince. Ya ethem kadar masum değilse hayatımızdakiler?
