Tuvu Bey, bir an gözlerini açıp baktı çevresine. Dumanı(Teoman Han) gördü.Sağ elini kaldırıp yaklaşmasını istedi. Eğildi Duman bey. Kulağını yaklaştırdı.
“ Torunum, torunumu bir kez daha görmek isterim!“
“Buyruk ulu atamın!”
Hemen koşturdu birilerini.40 gününün dolmasına bir gün kala, ulu atasını son kez görecek olan, ama bunu bilmesi mümkün olmayacak balayı getirdiler. Gözleri açıktı. Yaklaştırdılar. Tuvu Bey’in gözlerine baktı gülüyordu.
“Bahadır dedi, “bakışları tam bir bahadır gibi. Adını, Bahadır koydum!”
(Bahadır: Mete Han… Han olmadan önceki adı)
Sayfa 284Kitabı okudu
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.