Ona göre insan, bütün muhtevasıyla bir ormana benzer. Nasıl ki ormanda domuzundan tilkisine, bülbülünden kargasına, çiçeğinden böceğine her çeşit güzel ve çirkin mahlûkat varsa, insanın derununda da bunların hepsi, gizli veya aşikâr, aynı şekilde huy ve ahlâk olarak mevcuttur. Yani insanın içi güzellik ve çirkinlikler meşheridir. Ve insana verilecek değer de, içindeki güzellikleri ilahi güzelliklerle buluşturup yeşertebildiği ölçüde gerçekleşir.
Sayfa 84
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.