Hiçlik ya da Her şey kitabını ilk okuduğum zamanları , anları hatırlıyorum ilk bölümleri okurken nereye gidiyor bu kitap ? diye düşünmüştüm çünkü son üç bölüme kadar kafamda bir karmaşa vardı.Olaylar yaşanırken acaba başka şeyler de yaşanmış mıydı ya da yazılmamış mıydı diye düşündüğüm , açıklık beklediğim zamanlar olmuştu.Bölümleri atladıkça Genç kadını daha iyi anlamaya başladım bazen yeri geldi onda kendimi gördüm.Yalnız olmayıp kendini bu kadar yalnız hisseden bazen kendini haksız yere cezalandıran, iç dünyasındaki Ademler , iş ortamındaki Naciler , Zilli Türkanlar , Şakirler'den bahseden bir kadından bahsediyorduk aslında hepimizin etrafında olan insanlardı onlar...Hector'un kaybolmasıyla kendini melankoliye sürükleyen bir kadın karşılıyordu bizi aslında o zamanlar genç kadında bir umut ışığı bekledim çünkü hayatımızda ne yaşarsak yaşayalım içimizde bir umut ışığı yoksa olaylar bizi çıkmaza sokucaktı. Sayfaları çevirdikçe genç kadının duyguları daha çok derinleşiyor bizi daha çok sürükletiyordu. Son iki bölüme geldiğimizde hala içimde bir umut ışığı vardı Hector için her şey bu kadar olmamalıydı diye düşünüyordum ama Hector çoktan ölmüş genç kadının yaşadığı depresyon ve üzüntüden dolayı onun ölümünü kabullenmeyip hala arayış içinde olduğunu fark ettiğimde yüzümden yaşlar akıyordu en çokta beni sarsan son satır genç kadının hissettiği acıyı derinden hissetmiştim...Hoşçakal Hector gökyüzünden bizi izle seni sonsuza dek sevicek olan çok güzel bir annen var.

Hiçlik ya da Her ŞeyTuğba Saydam · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık · 2024118 okunma

··

7 artı 1'leme

·

212 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hayrunisa Çoban