Emevi savaşları döneminde hayli nüfus kaybına uğrayan bölge, Abbasîlerin erken döneminde de başta Bağdat olarak Irak'ta yeni kurulan kent merkezlerine nüfus kaydırınca, ortaya çıkan boşluğu bozkırdan gelen Türkler doldurmaya başladı. İktisadi buhranı yeni yeni aşmaya çalışan göçebeler için yerleşikleşme, Maveraünnehr düzlüklerinde göçer usulü hayvan gütmekten daha güvenliydi. Gönüllü geldikleri kentsel merkezlerde hâkim olan inanca da gönüllü bir uyum sergilemek durumundaydılar. Böylece daha akılcı yorumlarıyla kendilerine daha iyi hitap eden bir Ceyhun ötesi Sünni İslam aralarında yaygınlık kazanmaya başladı. Öte yandan, sayıları fazla olduğu için dillerini korudular ve hatta bölgenin eskileri, Araplar da dâhil onların dilini öğrenmek zorunda kaldılar. Samanî çağında kâğıdın üzerindeki dilin Arapça veya Farsça olması önemli değildi, pazarda artık Türkçe konuşuluyordu.
Sayfa 195 - Kripto YayınlarıKitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.