Yahudileri ayrı bir toplum olarak yaşamaya mecbur tutan ilk gettolar 14. yüzyılın sonlarında İspanya ve Portekiz'de kurulmuştur. Bu gettoların etrafı duvarla çevrili olup, kapıları vardı. Bu kapılar akşamları belirli bir saatte kapanmak zorundaydı. Ve bu saatten sonra yahudilerin gettonun dışına çıkmaları yasaktı. Getto içinde yahudiler bir çeşit özerkliğe sahiptirler. Kendi kendilerini idare ederlerdi. Kendi usullerine, kanunlarına ve örf ve adetlerine göre yaşarlardı. Gettonun dışına çıktıklarında kollarına sarı bir band (pazu bend) takmak zorundaydılar. Avrupanın en meşhur gettoları, 1460 da kurulan ve küçücük bir alana bir sürü yahudinin doldurulduğu Frankfurt gettosu ile, 1516'da kurulan Venedik gettosuydu.