Her çeşit ölüm görmüştü ama bu çocuğunkine benzeyenini hiç görmemişti. oradan hemen uzaklaştı.Yanından geçen bir askere çocuğu göstererek onu oradan kaldırmalarını rica etti…. Çocuğun ayaklar altında çiğnenmekten kurtulmuş olmasına en çok selmanoviç sevindi. Bu çoklarınca yararsız bir iş olarak görülebilirdi. Yalnız insan yaşarken insan değildi. Ölse de, parçalansa da, tek burnu kalsa da insandı. Yerin altında da yine insandı. Çünkü insan ne kol,ne burun, ne bacaktı. İnsan bunların hiçbiri değildi. Böyle olduğu için de ölüm ne kadar haksız ve yırtıcı olursa olsun bir hayvan gibi onu ortadan kaldıramıyordu.
Sayfa 284Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.