Newton mekaniğinin temel ön kabullerinden biri, bütün gözlemciler için aynı olan bir evrensel zaman eşelinin varlığıdır. Gerçekten Newton şöyle yazmıştır; "mutlak, gerçek ve matematiksel zaman, kendi başına, kendi doğası içinde, hiçbir dış etkiye bağlı olmaksızın tekdüze akar." Böylece Newton ve onun takipçileri eşzamanlılığı basitçe, doğal bir varsayım olarak kabul ettiler. Einstein özel görelilik teorisinde bu varsayımı terketti. Yani zamanın mutlak bir kavram olmadığını, göreceli olduğunu ileri sürdü.