Hiç durmadan kendini ayıplıyordu. Her hâliyle benden geçtiği belliydi. "Allah'ım" diyordu yalnız kaldığı vakitlerde "Allah'ım ben kendime zulmetmişim, nefsimin yolundan gitmişim, Senin için değil de onun için etmişim ettiklerimi... Tövbe Allah'ım! Hem bilip ettiklerime hem bilmeyip ettiklerime tövbe...
Sayfa 127Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.