İçimde bir kurbanlık koyun büyüttüm ben yıllarca. Ne kesmeyi ne sevmeyi becerebildim. Kendim için üzülmeye itirazım yok ama acımadan merhamet edebilir miyim? Görmeye bile katlanamadığım parçalarımı kabullenebilir miyim? Roman Nermin Yıldırım'dan okuduğum ikinci kitap. Saklı Bahçeler Haritası ile tanıdım yazarı, beni büyülemişti. Ev kitabı için de bir hayli yüksek beklenti içindeydim, hem yol hikayeleri seven hem de evinden çok uzak olan, evine bir türlü varamayan benim için gayet ilgi çekici kapağa ve konuya sahipti çünkü. Nitekim beklentimi de karşıladı. Kitap; başkahraman Seher’in sırtında bir çantayla Portekiz’in Porto şehrinden İspanya’nın Santiago şehrine kutsal yürüyüşünü ve bu yürüyüş sayesinde kendi hayatıyla, en çok da çocukluğu ile yüzleşmesini konu alıyor, yolculuk boyunca, yolda rastlanılan insanların da yola çıkış sebepleri ve hikayeleri güzel bir kurgu ile bizi yolda yürümeye devam ettiriyor. Daha ilk satırdan Camino de Santiago yolunu yürümeye başlayarak içine çekti beni roman. Yolda karşılaştığım her yolcu benim dünyama da ayrı ayrı girdi. Üşengeç Norveçli adam, kuş gözlemci adam, yaşadığı savaşın darbesini yüreğinde taşıyan, büyük pişmanlıkları olan Bosnalı Vesna, tek bacağıyla yürüyen kadın, Yakup, keşke keşke böyle bir arkadaşım olsaydı dedirten Ogocum, kader, Seher... Sanki karşımda hepsini tanıdım, gördüm, konuştum, dertleştim, sanki ben de yürüdüm o yolu, Seher, Şerbet ve Ogo ile. Yürürken de ev benim için nedir diye düşündüm yol boyu. Geldiğim yer mi? Gideceğim yer mi? Ailem mi, sevdiğim mi yoksa hayat mı? Eve varacak mıyım, daha yolum var mı? Yavaş yavaş okumanın verdiği hazla severek okudum kitabı, ufak bir boşluk hissediyorum şu an, yol arkadaşlarım yolculuğunu tamamladı çünkü. Yürümeyi severim benim için yol daha bitmedi, umarım bir gün ben de evime varmış olurum. Okumak isteyenlere şimdiden keyifli okumalar dilerim.

EvNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20203,491 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep