Erken Çağa egemen olan ve kendini her şeyi kabul ettiren din ögesi, MÖ 3000 yıl zarfında giderek günlük hayatın sarılmasına yönelmiş pratik yaşam tasavvurları tarafından ortadan kaldırılmış olmalı. Yaşam sevinci ve yaşamdan tat alma, sert bir çalışma ortamına karşı bir denge olarak Sümer varoluş da önemli bir rol üstlenmiş gibi görünmektedir. Burada dini şölenler de, Sümer‘de yaygın olan tapınak fuhuşları nedeniyle dünyevi zevk düşkünlerine ve sevilen kutlamalara dönüşmüştür.
Sayfa 146Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.